Άξιον Εστί

Σάλεψε σαν το σπέρμα σε μήτρα σκοτεινή
το φοβερό της μνήμης έντομο μες στη γη
κι όπως δαγκώνει η αράχνη δάγκωσε το φως
έλαμψαν οι γιαλοί κι όλο το πέλαγος

Ανακαίνιση – αποκατάσταση – παλινόρθωση

To begin a restoration endeavour of an old derelict building in a period of crisis is disconcerting to say the least. When facing a horizon of an impending global doom, one is challenged with the prospect of giving a ‘future’ to a construction that has outlived its purpose, one has to ‘dream-up’ a new life to breathe into this, albeit elegantly structured, compilation of mud and stone.
At this, my memories float back to Nikolaos Pentzikis who repeatedly emphasized the importance in life of the ‘thing’ – the ‘pragma’ – la ‘chose’ – in Latin: ‘res – reis – rem’ terre et rem, earth and rem. Our economic speculators have become so addicted to the ‘virtual’ reality of wealth that they heap scorn upon the intrinsic and sacred value of work. Matter, off course, upholds us; it either bears us up or bogs us down, it is but a matter of choice. We can choose either to breathe life or death into things – it is an awesome gift, which brings us to the meaning of the word «crisis», (κρίσις in Greek). According to My companion in time, the ‘Dictionnaire Bailly’ gives for the word κρίσις : action or faculty to distinguish, action of choosing, action of separating (the grain from the chaff) (καρπόν τε και άχνας). The choice may seem hard to access, yet life seems to be overwhelmingly an upward surge and death eternally the looser’s ill-timed gambit.





These indeed are times of crisis. The inhumanity at war, the immorality of our leaders, the unbridled race for wrongly acquired riches, stripping nature of its life-giving mantle, have all but rendered humanity senseless. Most worrisome in the words of René Guénon is the «turning upside down» of symbols. Symbols, which in the past fulfilled the meaning inlaid within the word itself (συν + βάλλω: sym-vallo : το join together, to unite) by in-lightening us to a deeper under-standing of the righteous ‘world order’, thereby freeing us from all bonds, are now used ‘commercially’ on every street corner dragging us deeper into a downward spiral.
Its a drugged world, a ‘pornotopia’. Music, whether learned or folk, was used to elevate our souls by joining them to the spiralling harmony of the universe. Today it is used mostly to express the ego-centered loneliness of our downfall. It is as though a delicately weaved prayer rug depicting a tree of life, which in fact is a representation of the whole creation, was used to wrap up bombs, hand grenades, land mines and other weapons, products of a sick imagination.
Consider the beauty of the Sema. The individual caught up in the whorl of a world whirling in praise and thanksgiving.




This gentle old building within the next few days will be examined by specialists for the acoustic potential of its hulk and the soundness of its structure, prerequisite to its rehabilitation. It once echoed with the chirping of children. Now that the children have flown away may it echo with new sounds of hope and harmony. May it serve as a prayer rug.

Η πόρτα άνοιξε...

                      

                        Η ανα-καίνιση του κτηρίου ξεκίνησε...

                        Η πόρτα άνοιξε και μας καλεί...

                        Μας καλεί

                        να βγούμε από την παρακμή,

                        τη στασιμότητα, τη φθορά...

                        Μας καλεί

                        σ'έναν προσωπικό αγώνα

                        ανα-ζωογόνησης και ανα-γέννησης...

                        ...όπως η φύση αναγεννάται

                        γοργά τώρα την άνοιξη

                        μετά την περίοδο της νάρκης του χειμώνα...

                        Μας καλεί

                        σ'έναν προσωπικό αγώνα

                        εγκράτειας και αυτοσυνειδησίας...

                        ...να βαθύνουμε τη ματιά μας, τη γνώση μας

                        στην ταπεινότητα της έκφρασής μας...

     σε μια ανοδική πορεία

     από τη φύση στη ψυχή...

     σε μια βόλτα λύτρωσης

     στο δάσος της Χάλκης, εκεί ψηλά 

     ...η ανακαίνιση της ψυχής 

     στην πιο αυθεντική της μορφή...

                         

                           σε μια ανοδική πορεία

                           από τη ψυχή στο νού...

                           ...σε ταλάντευση με τις αρμονικές 

                           που χρόνια κρύβει μέσα της 

                           στην ανακάλυψη της απλότητας 

                           στη μέθεξη του πνεύματος...

                           Ας ξεκινήσει λοιπόν 

                           η Ανα-καίνιση, η Ανά-ταση, η Ανά-σταση

                           πρώτα από την καρδιά...

 

                           Το φώς της Ανάστασης

                           ας φωτίσει το δρόμο  

                           της ανά-πλασης και ανα-δημιουργίας...

                           ...να διαβούμε όλοι

                           την πόρτα της αλήθειας

                                            της γνώσης           

                                             της αγάπης

                           την πόρτα του κέντρου ήχου χάλκης...

Spring in Heybeli

Walking in the forest

Finally our project is a reality since the release of funds by YDAS in January 2009. We all moved to freezing Heybeli then, the architects Stavros Ganotis and Dimitris Spithas together with Alexandra Kyriazopoulou, our general secretary who was supposed to stay one week but hasn't been able to leave the island up to now and who is "supposed" to leave with Iannis Zannos at the end of April, after celebrating Easter on our blooming Halki.

As we watch the fine school-building lighted every night, high up from our window on the hill, we wonder about the surprises, the difficulties, the amount of work that holds for us but also the moral uplift and joy...

On April 8-11 the whole team of architects and engineers comes from Greece (Chrysanthos Kirpotin, Gottfried Schubert, Minos Maistros, Iannis Zannos) to work together with their Turkish "counterpart" Mustafa Pehlivanoğlu - a renowned architect specialised on restoration projects - on the final plans about the revitilization of the building.

By then heathers on the hill of Heybeli will be on full growth..

Άνοιξη στη Χάλκη

Le projet prend vie - Το πρόγραμμα παίρνει ζωή - The project alive

Από τον Ιανουάριο 2009 που πραγματοποιήθηκε, επιτέλους, η εκταμίευση της πρώτης δόσης χρηματοδότησης του προγράμματος στην Αθήνα και μεταφερθήκαμε στην παγωμένη τότε Χάλκη μέχρι σήμερα, οι εργασίες αδιάκοπα αυξάνονται. Η Αλεξάνδρα Κυριαζοπούλου, γενική γραμματέας μας, που είχε έρθει τότε μαζί με τους αρχιτέκτονες, το Σταύρο Γανωτή και το Δημήτρη Σπίθα, για μία εβδομάδα, είναι ακόμη εδώ και προβλέπεται να επιστρέψει στην Αθήνα μαζί με το Γιάννη Ζάννο μετά το Πάσχα. Το σχολείο της Χάλκης που φαίνεται φωτισμένο τη νύχτα από το παράθυρό μας, μάς επιφυλλάσσει σίγουρα εκπλήξεις, δυσκολίες, πολύ δουλειά μα και ανάταση και χαρά..


Στις 8-11 Απριλίου αναμένουμε ολόκληρη την ομάδα αρχιτεκτόνων και μηχανικών (Χρύσανθος Κιρπότιν, Gottfried Schubert, Μίνως Μαίστρος) από την Ελλάδα για να παρθούν σε συνεργασία με τον Τούρκο "ομόλογό" τους, αρχιτέκτονα ειδικό στις αναπαλαιώσεις Mustafa Pehlivanoğlu, οι τελικές αποφάσεις σχετικά με τα σχέδια της ανακαίνισης, την επιλογή των υλικών, τη διατήρηση, την αποκατάσταση, την αναγέννηση.. Τέλος Απριλίου δε, θα ξεκινήσει η επισκευή της στέγης.

Καλή Άνοιξη, Καλό Πάσχα & Καλή Ανάσταση